Po Puławach Kazimierz Dolny – miasto, które wygląda jak film, ale oddycha historią. Nie ma tu przypadkowych budynków, wszystko stoi tu z powodu i wszystko coś pamięta. Wskakujemy do meleksa, bo Kazimierz trzeba zobaczyć w całości – od spichlerzy po kirkut, od centrum po zaułki. To nie jest objazdówka. To szybki przegląd historii w ruchu, z przewodnikiem, który prowadzi bardziej głową niż megafonem. Po drodze zahaczamy o wszystko, co najważniejsze – ale nie po to, żeby odhaczyć, tylko żeby zrozumieć rozkład emocji w tym mieście.

Potem ruszamy pieszo: Rynek z kamienicami jak z obrazu, ale z historią bardziej brutalną niż wyglądają, kościół farny, cmentarz żydowski, promenada nad Wisłą, spichlerze, wreszcie zejście do Korzeniowego Dołu – miejsca, które wygląda jakby ziemia postanowiła wyjść z siebie i zostać sztuką.

Po zmroku Kazimierz zmienia ton. Pojawiają się pochodnie, znikają turyści, wychodzi opowieść. Nocne zwiedzanie z przewodnikami w strojach z epoki to nie dekoracja – to rytuał. Miasto staje się sceną, a każda historia nabiera innego ciężaru. Przechodzimy przez ciemność jak przez opowieść – bez filtrów, bez nadmiaru światła, za to z pełnym zanurzeniem w to, co ten Kazimierz naprawdę ma do powiedzenia.

To nie wycieczka. To wprowadzenie w klimat miejsca, które nie kończy się na widokówce.